భీమారావు కత – హత్యా? ఆత్మహత్యా?

చిన్న గుమాస్తా భీమారావు ఉద్యోగంలో చేరగానే ఓ ఇరుకువాటా వెతుక్కున్నాడు

తల్లీ, నిన్ను దలంచి …

గౌరీపతి అమెరికాలో దిగేనాటికి ముగ్గురు పిల్లలూ, నాలుగుపదులమీద నాలుగేళ్లవయసూను. అప్పటికి అతనికి ఇంగ్లీషుభాషమీద గొప్ప అధికారం వున్నా తెలుగంటే అంతకి మించిన అభిమానం.

కాఫీ మరకలు

పక్కమీంచి లేవనా వద్దా అనుకుంటూ కిటికీలోంచి చూసేను. రానా వద్దా అనుకుంటూ బాలభానుడు తికమకపడుతూ కనిపించేడు.

తాపత్రయం (పెద్ద కథ)

పక్కింటి రేడియోలోంచి ఏ.యం. రాజా కాబోలు పాడుతున్నాడు, “నల్లనిమీసం తెల్లబారినా చిల్లరకోరికలు చావవురా ..” తను మీసాలే ఉంచలేదు.

నువ్వుండిపోతావేంటి? (కథ)

తెల్లారగట్ల నాలుగ్గంటలకి లేచి, ఫిల్టరులో వేణ్ణీళ్ళు పోసి, ముఖపుస్తకం తెరవగానే కనిపించిన మొదటివాక్యం “అమ్మ ఇక లేదు” అని.

శాపమా? వరమా?

అది యొక కీకారణ్యము. అంబరము చుంబించు వృక్షశ్రేణితోనూ, వాడి ములుకుల చెలగు గుబురు పొదలతోనూ, గజిబిజిగా ఎల్లెడల గజిబిజిగా అలుముకొనిన లతలతోనూ

నీబలం నీకు తెలీదు

“ఏటాలోసన?” అంది నామొహంలోకి గుచ్చి చూస్తూ.

గుప్పెడు పళ్ళు పట్టుకు వచ్చింది సంద్రాలు. ఇటొస్తూ దారిలో కనిపిస్తే కోసుకొచ్చిందిట.