మామ్మగారి మరణం

1955లో తెలుగు స్వతంత్రలో వచ్చిన నా స్కెచ్ శీలా సుభద్రాదేవిగారు రాస్తున్న వ్యాసంలో చూసేవరకూ నాకు గుర్తే లేదు.

ధన్యవాదాలు సుభద్రాదేవిగారూ, 66 ఏళ్లనాటి స్కెచ్ తవ్వి తీసినందుకు.

కథానిలయంలో ఇక్కడ చూడగలరు.

కథానిలయం నిర్వాహకులకు మనఃపూర్వక ధన్యవాదాలు.

(నవంబరు 15, 2021)

గూడు లేనివాడు (చిన్నకథ)

హేమీకి కోర్టువారినుండి తాఖీదు వచ్చింది.

ఫలానారోజున ఫలానా టైముకి స్థానికకోర్టులో హాజరు కావలసింది అని. లేదు. అతనేమీ నేరం చేయలేదు. అతను ఇచ్చుకున్న ఒక నేరారోపణవిషయంలో అతని సాక్ష్యం అవుసరం కనక కోర్టుకు వచ్చి సాక్ష్యం ఇవ్వవలసిందిగా ఆహ్వానం అది.

నేరారోపణ ఏమిటో చెప్పేముందు, అసలు అంతవరకూ జరిగిన కథ చెప్పాలి.

ఈ హేమీ అనబడువాడు ఉన్న మూడంతస్తుల మేడకి ఎదురుగా ఓ చిన్న ఇల్లుంది. అది పడగొట్టి మరో మేడ లేపే ఉద్దేశంతో ఆఇంటివారు ఆ ఇంటిని నేలమట్టం చేయనున్నారు. ఈలోపున గతిలేని దరిద్రులు ఇద్దరు ఆ ఇంట నివాసం ఏర్పరుచుకున్నారు. అది కంటకప్రాయమయింది పొరుగుమేడలో ఉన్నవారికి. వారు హేమీ ఉంటున్న మేడ మేనేజరుకి ఓ ఘాటయిన నోటిసు పంపించేరు.  

ఆ నోటీసు వివరాలు ఇలా ఉన్నాయి.

— ఆ పడగొట్టబోయే చిన్నఇంటిలో ఉన్న దరిద్రులు (మేనేజరు వాళ్ళని squatters అంటాడు) అడ్డుగోడలు దూకి పొరుగుమేడ ప్రవేశిస్తున్నారు, వీధిలో పాదచారులవెంట బడుతున్నారు.

తమ పరిసరాలు పరిరక్షించుకోవలసిన బాధ్యత ఆప్రాంతంలో ఉన్న అందరికీ ఉంది కనక చుట్టుపక్కల నివసిస్తున్నవారు అందరూ తమ ప్రాంతాన్ని భద్రముగా ఉంచుకోడానికి సాయపడాలి కనక ఆ దరిద్రులను అరికట్టాలనీ, వారిని ఆ ఇంటినుండి బహిష్కరించాలనీ కోరుతూ స్థానిక అధికారులకు ఉత్తరములు  రాయవలసింది. 

ఆ నోటీసులోనే రెండు పేర్లు సూచించబడ్డాయి కానీ అవి ఎవరివి? యింటియజమానులవో, నోటిసుకర్తలవో, ఆ దరిద్రులవో స్పష్టం చేయలేదు.  

ఇహ అసలు విషయానికొస్తే, ప్రజాక్షేమము కోరేవాడూ సమాజసేవకి అంకితమైనవాడూ అయిన హేమీ ఆ నోటీసులో ఆదేశంప్రకారం స్థానిక అధికారులకు ఉత్తరం రాసేడు. ఈ ఉత్తరం ఇలా ఉంది –

 — ఫలానావీధిలో కూలద్రోయనున్న ఇంటి యజమాని ఆఇంటిని కూలద్రోయక తాత్సారము చేయుటవలన ఆ ఇల్లు దిక్కులేనివారికి ఆశ్రమయి ఇరుగుపొరుగులకు ఇబ్బంది కలిగించుచున్నది. ఆ ఇంట చేరిన ఖబ్జాదారులు గోడలు దూకి, మా వీధిన పోయే బాటసారుల వెంటబడి మాప్రాంతమున భయంకరపరిస్థితులు కల్పించుచున్నారు. ఏతత్కారణమున తమరు వారిని బహిష్కరించి, మాప్రాంతమునకు భద్రత పునఃప్రతిష్ఠించవలసినదిగా  ఇందుమూలముగా కోరడమైనది.”

ఆ ఉత్తరం పోస్టు చేసి తనవిధి నిర్వర్తించినందుకు బహువిధాల ఆనందించేడు హేమీ.

అయితే అతను ఎదురు చూడని వాస్తవం స్థానికఅధికారులనుండి రాగల ఆహ్వానం. అతను అనుకోలేదు కానీ అది వచ్చింది, “మీఫిర్యాదు మాకు చేరినది. మేము దానిని కూలంకషముగా పరిశీలించినాము. దురాక్రమణదారులు ఆ నేరమును అంగీకరించలేదు. అందుచేత రెండు పార్టీలను సమావేశపరచి. మాతీర్పు చెప్ప నిశ్చయమైనది. ఫలానారోజున ఫలానా టైముకి హాజరు కావలసినది,” అని ఆ ఉత్తరం ఆదేశం.

ఆ ఫలానారోజు హేమీమహాశయుడు కోర్టులో హాజరయేడు.

అతనిప్రాంతంలో అభద్రపరిస్థితులు కల్పించినట్టు నేరము ఆరోపించబడిన దురాక్రమణదారులు ఇద్దరూ హాజరయేరు. ఇక్కడ వారిని నిందితులుగా గుర్తించడమైనది.

నిందితులలో ఒకడైన మీకో తమకి వేరే న్యాయవాదులు లేరనీ, తానే ఇద్దరితరఫునా మాటాడతాననీ విన్నవించుకున్నాడు. జడ్జీగారు అందులో గల తికమకలు కొంత వివరించి, చివరికి అంగీకరించేరు.

ఇరు పార్టీలవారూ తమతమ వాదనలను ప్రతిపాదించేరు.  

సాక్షులను ప్రశ్నించడం మొదలయింది. -మీకో ప్రశ్నలు, హేమీ సమాధానాలు ఇలా ఉన్నాయి.
“నేను  గోడ దూకుతుండగా నువ్వు చూసేవా?”

“నేను చూడలేదు”

“గోడ దూకుతూండగా చూసేవా?”

“లేదు.”

“నేను వీధిలో ఎవరివెంట బడుతుండగా చూసేవు?”

“ఎవరివెంటబడడం చూడలేదు.”

“నువ్వు మమ్మల్ని మొదటిసారిగా చూసేవు?”

“ఈరోజు ఇక్కడ మొదటిసారిగా చూస్తున్నాను.”

“మరి నువ్వు ఎందుకు ఫిర్యాదు చేసేవు?”

“నాకు మామేనేజరు పంపిన నోటీసులో అలా ఉంది కనక.”

“నువ్వు చూడనివిషయం చూసినట్టు సాక్ష్యం ఇచ్చుట నేరము అని నీకు తెలుసా?”

హేమీకి ఏమని జవాబివ్వలో తెలీలేదు.

“నీకు ఆ నోటీసు పంపినవారింట్లో ఏవస్తువులైనా పోవడం గానీ, ఎవరికైనా హాని కలగడం గానీ జరిగిందా?”

“నాకు తెలీదు.”

మీకో జడ్జివేపు తిరిగి, “యువరానర్, ఈ సాక్ష్యం hearsay కనుక అంగీకారయోగ్యం కాదు. ఆకారణముగా కేసు కొట్టివేయవలసిందిగా కోరుచున్నాము,” అన్నాడు.

కేసు కొట్టివేసేరు వాది నమ్మదగ్గ ఋజువులు చూపించని కారణముగా.

అందరూ బయటికి నడిచేరు.

మిస్టర్ హేమేష్ మళ్లీ ఆ నిందితుడివేపు చూసేడు. ఎవరో పారేసిన కోటూ, అరిగిపోయిన చెప్పులూ, తుప్పజుత్తూ ఇతనికి న్యాయశాస్త్రంగురించి ఇంత ఎలా తెలిసింది అని ఆశ్చర్యం.

ఆమాటే అడిగేడు. “నువ్వు ఏం చదువుకున్నావు?”

“పదోక్లాసు. నువ్వేం చదివేవు?”

“హార్వర్డు లా స్కూల్.” 

“హఁ. Perry Mason చూసేను 5 సీజన్లు.” 

“నీకు ఇల్లు లేదు, ఎక్కడ చూసేవు టీవీ?”

“నేను ఈ కూలబోయే గోడలమధ్యే పుట్టేననుకున్నావా?”

హేమీకి ఆపైన ఏం అడగడానికీ తోచలేదు.

మీకో అన్నాడు, “నాకు ఇల్లు లేదు కానీ బుర్ర ఉంది. నీకు ఇల్లుంది కానీ బుర్ర లేదు.” 

000

చిన్న వివరణ: ఈకథలో ప్రస్తావించిన నోటీసు మేనేజరుద్వారా నాకు వచ్చినమాట నిజం. నేను మాత్రం దానిమీద ఏమీ చర్య తీసుకోలేదు. చెత్తబుట్ట దాఖలా చేసేను. కథలో ఉన్నాయి నాకారణాలు.

Pandemic కారణంగా ఓ మోస్తరు జరుగుబాటు గలవారు చాలామంది వీధిపాలయేరు.

ఈకథ రాయడానికి కారణం కొందరు ఇల్లులేనివారిగురించి ఎంత హేయమైన అభిప్రాయాలు  ఏర్పరుచుకుంటారో, వాటిని ఎలా ప్రచారం చేస్తారో చెప్పడానికే.

(నవంబరు 2, 2021)

దేవుడుగారికి నావిజ్ఞాపన

మహారాజరాజశ్రీ గౌరవనీయులైన, పూజనీయులైన దేవుడుగారికి,

భక్తిప్రమత్తులతో, వినయవిధేయతలతో అనంతకోటి జీవరాసులలో ఒక అణుమాత్రజీవియును తమదాసానుదాసియును అయిన ఏను సేయంగల విన్నపములు.

తమరు జ్ఞాననిధి కావునను, నేను అజ్ఞానాంధకారతిమిరములో పడి మునిగితేలుచున్నదానను కనకనూ, మరియు నన్ను పుట్టించినవాడవునూ, గిట్టింపగలవాడవునూ నీవే అగుటంజేసి, ఈ విజ్ఞాపన తమదివ్యసముఖమునకు సమర్పించుటకు నాకు యోగ్యత గలదని నమ్ముచున్నాను. మాపెద్దలును సకలసంశయములు ఆర్పనూ దీర్పనూ నీవే తగుదువని నాకు ఉగ్గుబాలతో నూరిపోసియున్నారు.

నన్ను పుట్టించినవాడవు నీవే. అది అయిపోయింది కనక మనము చేయగలిగిందేమీ లేదు. భగవంతునకైనను గతమును మార్చగల శక్తి లేదని మానాయనమ్మ చెప్పుచుండెడిది. అందుచేత ఆవిషయమై నేను చెప్పగలిగినది గానీ అడుగదగినది గానీ ఏమియు లేదు. గిట్టుటవిషయమై నాకు కొన్ని అభిప్రాయములు గలవు గానీ అవి ఇప్పుడే మొదలిడిన మామిత్రులు హర్షించరేమోనను సందేహమువలన అది చివరలో ప్రస్తావించగలదానను.

ఏతావతు ప్రస్తుతవిషయము ఈ పుట్టుట గిట్టుట మధ్యకాలమునకు పరిమితము చేసికొనవచ్చును.

మహాప్రభో, ఇప్పుడు అసలు విషయానికి వస్తాను. ఇక్కడ నాభాషను మన్నించవలసినది. ఈ విజ్ఞాపనపొడవునా ఇట్టి దోషములు కానవచ్చును. ఎందుకంటే ఇది గంభీరమైనవిషయము అయినను నాకు వచ్చిన భాషలో మాత్రమే నేను మనవి చేసుకోగలను. ఈవిషయమై పరమదయాళువైన తమరు పెద్దమనసు చేసి ఉపేక్షించగలరు.

నన్ను బాధించుచున్న తొలి అంశము     

పనికిమాలిన ఉద్యోగముల పడవేసేవు,

పోనిచ్చగించని చోటులకి పంపేవు.

కోరని బండారములు నాముంగిట గుమ్మరించేవు.

కోరినదానికి ఒంటికాలిమీద వెయ్యేళ్ళు తపస్సు చేయమనేవు.

ఇది ఏమి న్యాయము? లేదా,

నేను చేసిన నేరమేమి?

రెండవ విషయము. దేశకాలపరిస్థితులవిషయమును ఇచ్చట ప్రస్తావింపక తప్పదు. దుష్టశిక్షణ శిష్టరక్షణకై తాము వేరువేరు యుగములలో వేరు వేరు అవతారములు ధరించుచున్నారని తామే అర్జునునకు బోధించియుండిరి. ప్రధానముగా తమబోధనలననుసరించి దుష్టుచర్యలు మితి మీరినప్పుడు తాము అవతరించెదరని నాకు అవగతమయినది. ప్రస్తుతము దేశము కొందరి దుష్టచర్యలవలన అల్లకల్లోలమై యున్నది. ఘోరాతిఘోరములు జరుగుచున్నవి. ప్రజలు విహ్వలచిత్తులై దిక్కు దోచక అల్లల్లాడుచున్నారు. ఇంకా తమరు సంభవింపని కారణమేమి? జరుగుతున్న ఘోరాలు చాలవని తమ అభిప్రాయమా? నేను అలా అనుకోడంలేదు. నాలాటి కోటానుకోటి ప్రజలు అలా అనుకోడంలేదు. అందుచేత వెంటనే తమ సరికొత్త అవతారములో కనిపించి మమ్ముల రక్షింపవలె.

ఇంక గిట్టువిషయములో తమరిప్లాను తమకు గలదను జ్ఞానము తమరే ప్రసాదించిరి. తమఅభిప్రాయమును నేను అవశ్యము మన్నింపగలదానను. అయినను, నాబాధ నాది కనక ఈ మనవి తప్పదు. తమరు అనేక అవతారములు ఎత్తి, అవసరము తీరినవెనుక ఆయా అవతారములు చాలించినట్టే నాకును ఏర్పాటు చేయదగును. ఇది శ్మశానవిరక్తి కాదని మనవి. తమరివలె నాకు నేనై ఈ అవతారము ఎత్తకపోయినను, ఈఅవతారములో తమరు నాకు నియమించిన కర్తవ్యము సమర్థవంతముగా నిర్వహించితిననియే నమ్ముచున్నాను. అందుచేత నన్ను మరొక కార్యములో నియమించవలసినదిగా నా విజ్ఞప్తి. ఇది భూలోకముననే కావలసిపని లేదు. నేను ఏ లోకములోనైను సునాయాసముగా చక్కదిద్దుకుని కుదురుకోగలనని తమరికినీ యెరుకయే గదా.

ఇంతకీ నేను అడగబోయేది – ఈ దినము నాఇతరవ్యాపకములు మానుకొని సుదీర్ఘముగా ఆలోచించగా తోచినది – ఇంతకాలము నాకు మెప్పులు వలదని చెప్పికొనుచు వచ్చితి. ఇదియును తమబోధ కతముననే. మెప్పులు వలదనుట తప్పు, మెప్పులు దెప్పులు మరియు తిరస్కారములు ఏకరీతిని స్వీకరించుటయే వైరాగ్యమని తమబోధ. మరి తమరు అంతర్యామి కనుక సకలజనులకు ఇదియే బోధించిన, నాపని సుకరమగును కదా. అంటే మాపాఠకులందరూ దూషణభూషణతిరస్కారములు సమస్థాయిలో నాకు ప్రసాదించవలెనని విశదము చేయవలయును.

ఆఖరిమాట. నన్ను తయారు చేసినది తమరేనని  తమదివ్యసమ్ముఖమునకు వినయపూర్వకముగా మనవి చేసికొనడమైనది. నాతలలో మరింత సారవంతమైన మట్టి పెట్టియున్నచో ఇంతకంటే సమర్థవంతముగా వాదించగలిగియుండెడిదానను. ప్రస్తుతము నాతలలో ఉన్నమట్టితో నాచేతనైనంత మేరకు ఈ విన్నపము సాగించితిని.

 భగవాన్లుగారూ, తమరు నాబుర్రలో మరింత చురుకైన పదార్థము పెట్టినయనంతరము ఈ చిత్తుప్రతిని సంస్కరించి సకలసల్లక్షణ లక్షితయైన విజ్ఞాపనపత్రమును వినమ్రపూర్వకముగా తమ మణిమయఖచిత, సువర్ణమండిత దివ్యపాదారవింద సన్నిధికి దక్షిణతాంబూలములతో సమర్పించుకొనగలను.

మరియు మనోవాక్కాయకర్మణా తెలిసి చేసిన తప్పులు తెలియక చేసిన తప్పులు క్షమించగలరు.

ఇట్లు

భవదీయ

ఒకానొక అణుమాత్ర జీవి

తా.క. – నామాట మన్నించి నాకోరిక తీర్చగలరు. లేకున్న మీఅమ్మతో చెప్పవలసివచ్చును. అందుకు మన్నించవలసిందని ముందే మనవి చేసుకొనుచున్నాను.)

(ఆగస్టు 9, 2021)

ఏకాకి?

కాకీ, కాకీ, ఏకాకీ,

ఏ కాకీ ఏకాకి కాదు.

గుంపులో కాకివే గానీ ఏకాకివి గావు.”

“నేనేకాకినే ఏకాకినే”

“కాదు గాదు. నువ్వేకాకివి కావు.

గుంపులో కాకివే కానీ ఏకాకివి కావు.

– మోసుకొచ్చిన ఊసులు పంచిపెట్టేవు

– కోసుకొచ్చిన చివుళ్ళు మెసవబెట్టేవు.”

”నేనేకాకినే, నేనేకాకినే. నేను మోసుకొచ్చిన ఊసులు వినండి

నేను కోసుకొచ్చిన చివుళ్లు తినండి

నేను రాసుకొచ్చిన కాకివార్తలు వింటే వినండి, లేకుంటే లేదు.

గుంపులో కాకిని మాత్రం కాను గాక కాను

గుంపులో ప్రతికాకీ ఒక కాకి, కాకీ కాకీ కాకీ కాకీ

ఒక్కొక్క కాకీ చేరి ఓ గుంపు, నువ్వొప్పుకున్నా, ఒప్పుకోకున్నా.” 

హ్మ్.

ఏ కాకీ ఏకాకి కాదు. ఒక్కొక్కటే విడివిడిగా ఎగుర్తూ కనిపించినా గుంపులోనూ ఉంటుంది.

000

కూతురికి పెళ్లి సంబందం చూడడానికి పట్నం వచ్చేడు అనంతరావు.

“అందరూ బాగున్నారా?”అన్న ప్రశ్నకి సమాధానం, అనంతరావు ఇంటిసంగతులు చెప్పేడు.

“ఇందుకే నేను పెళ్లి చేసుకోలేదు,” అన్నాడు తమ్ముడు నిరంజనం.

 అనంతరావు కళ్లు చిట్లించేడు. ఆహా అన్నట్టు తలాడించేడు.

నిరంజనం మళ్లీ అందుకున్నాడు, “నాకు నీలాగ సంసారబంధాలు లేవు. నేను పోతే నాభార్య దిక్కులేకుండా పోతుందేమో, పిల్లల చదువులూ, ఉద్యాగాలూ, పెళ్ళిళ్ళూ ఎలా అవుతాయో, వాళ్లు వృద్ధిలోకి వస్తారో రారో అంటూ అతలాకుతలం అయిపోనక్కర్లేదు. బిపీ, గట్రా తెచ్చుకోక్కర్లేదు”.

అనంతరావు చురుగ్గా తమ్ముడివేపు చూస్తూ,“ఎవరికి బీపీ?”అన్నాడు.

నిరంజనం అన్నని తినేసేట్టు చూసి, విసురుగా లేచి వెళ్లిపోయేడు.

000

పదిరోజులయింది. మంచంమీదున్నాడు నిరంజనం.

పదిరోజులక్రితం కాలు జారిపడ్డాడు. మోకాల్లో ఎముకలు విరిగేయి.

ఫోనుమీద ఫోనుమీద కాలులే కాలులు ఆగకుండా …

– అసలేమైందేమైంది? 

– అయ్యయ్యో, బాబుగారెలా ఉన్నారు?

– ఏమైనా కావాలిస్తే చెప్పండి, ఆఘమేఖాలమీద పంపిస్తాను.

– అంకులికి నొప్పి ఎక్కువగా ఉందా?

– మామయ్యగారూ, డబ్బుకి ఇబ్బంది పడకండి, పంపిస్తాం.

– తాతగారు మంచంమీదున్నారనగానే పరుగెత్తుకు వచ్చేసేను.

– మిమ్మల్నిలా చూడ్డం చాలా బాధగా ఉంది, గురూగారూ!

– బెస్టు డాక్టరుని చూడండి. మనీ వేస్టని హెసిటేటు చేయకండి.

– మంచి డాక్టరుని చూడండి, డబ్బుకోసం వెనుదీయకండి.

… … …

సీతకి తల తిరిగిపోయింది వాళ్లందర్నీ చూడగా, వాళ్లమాటలు వినగా వినగా.

000

మంచంపక్కన కూర్చున్న సీత విసుగ్గా ఫోను బల్లమీద పెట్టి, చెయ్యి విదిలించుకుంది. ఈ ఫోనుకాలులతో చెయ్యి పట్టేసింది.

“నీమోకాలు కాదు కానీ నాగూడ పట్టేసింది,”అంది సీత ఎడంచేతో కుడిచెయ్యి ఒత్తుకుంటూ.  

 “వాళ్లకి పాపం నేనంటే అభిమానం. పోనీ వాళ్లనే రమ్మను. ఎవర్ని పిలిచినా ఇట్టే వచ్చి వాల్తారు,”అన్నాడు నిరంజనం.

సీత తీక్ష్ణంగా తమ్ముడివేపు చూసింది. సంసారజంజాటం లేనిది ఎవరికి–వీడికా తనకా?

“ఏమిటి, నవ్వుతున్నావు?”అన్నాడతను.

“నిన్ను చూసే,”

“ఎందుకూ?”

“నాకెవరూ అఖ్ఖర్లేదు, నాకీ సంసారజంజాటం వద్దు, పెళ్ళీ పెటాకులూ అంటూ సంసారం బురదలో ఇరుక్కోను అంటూ ఉపన్యాసాలిచ్చేవు. ఒక ఆడమనిషిమెళ్ళో పుస్తి కట్టలేదేమో కానీ వీళ్ళంతా ఎవరు, వీళ్ళకోసం నువ్వు పడ్డ తాపత్రయం ఏమిటో చెప్పు.  వీళ్ళ కష్టసుఖాలూ, పిల్లలచదువులూ, పెళ్లిళ్ళూ, … అవన్నీజంజాటం కాదా?”అంది చిన్నగా నవ్వుతూ సీత.

“అది వేరూ, వాళ్లకి అవుసరం అయినప్పుడు సాయం చేయడం వేరు, దినదినం, క్షణక్షణం సంసారజంఝాటంలో గిలగిల కొట్టుకుపోవడం వేరూ.”

“అదేరా, బుద్ధిహీనుడా, నేనంటున్నది కూడా. పూర్తిగా సంసారం నెత్తికెత్తుకుని మంచీ చెడ్డా, కష్టం సుఖం అనుభవించే గుండెబలం నీకు లేదు. వాళ్ల అవుసరాలకి, నీకు వీలయినప్పుడు, నిజం చెప్పాలంటే నీకు సరదా అయినప్పుడు వెళ్తావు, వాళ్ళని ఆదుకుంటావు. అంత తేలిగ్గాను తప్పుకోగలవు కూడా. పెళ్ళిప్రమాణాలు లేవు కానీ నీకు సంసారం బాగానే ఉంది. నీకు వాళ్ళొక కాలక్షేపం. లక్షణంగా పెళ్ళి చేసుకుని బాధ్యతలు నెత్తినేసుకునే గుండెల్లేవు. ఇలా ఒక మాయసంసారం ఏర్పరుచుకున్నావు. నీకంటే నేనే నయం. మంచీ చెడ్డా అన్నీ తలకెత్తుకునే నిబ్బరం ఉంది నాకు.”

“హాఁ …”వెర్రిగా అక్కవేపు చూసేడు నిరంజనం.

000

నాకేమీ అక్కర్లేదు అనుకునేవారు కూడా సమాజంలో ఏదో ఒకంగా మమేకం అయిపోయే ఉంటారు. కొందరు ఒప్పుకుంటారు. కొందరు ఒప్పుకోరు, అంతే.

000

(ఫిబ్రవరి 2, 2021)

హృదయపూర్వక ధన్యవాదములు!

ముందు ఒక మనవి –

పాఠకులు, మిత్రులు కదాచితుగా నాకథలను తమబ్లాగులోనో ముఖపుస్తకం తమపేజీలోనో ప్రస్తావిస్తారు.

అలాటప్పుడు నాకు కలిగే ఆనందం తప్పకుండా బాహాటంగా