సరదాగానే

సరదాగానే

సరదాగా తమాషాకి, సావాసగాళ్ళతో

ఫొటోలు పంచుకుందమంటూ మొదలయింది.

ప్రకటనలు

ఓ చలికాలపు ఉదయం

బావున్నావా! బావున్నావా!

ఓ చల్లని చలికాలపు చిరుచీకట్లమధ్య

దట్టంగా పరుచుకున్న పొగమంచు

అల్లంతదూరాన కొండశిఖరాల వెండిపాగాలలా చుట్టుకున్నవేళ

తలపైన పాగాతో, బుజాన కండువాతో

పొన్నుకర్ర ఊపుకుంటూ,

“బాగున్నావా? బాగున్నావా?”

సన్నగా పాడుకుంటూ

నన్ను దాటుకుపోయేడు ఓ మీసాలాసామి.

 

గొల్లరాములు చిన్నది

పాలముంత ఒడిసిపుచ్చుకు ఒయ్యారాలు పోతూ

కడియాలకాళ్ళతో చిందులు తొక్కుతూ కిలకిల నవ్వుతో

కూనిరాగాలు తీస్తో  నన్ను దాటుకుపోయింది.

 

“బావున్నావా పిల్లా? బావున్నావా పిల్లా?”

రాగాలు తీస్తూ గొల్లరాములు చిన్నదానివెంట

అడుగులో అడుగులేస్తూ నడిచేను

ఆ చల్లని చలిపొద్దున

 

“బావున్నావా, బావున్నావా”

తనలో తాను పాడుకుంటూ

ఓరకంట నన్ను చూసి, తల తాటించి

కన్నుగీటి కదిలిపోయేడు  ఓ మీసాలాసామి

తలపాగా సర్దుకుంటూ, పొన్నుకర్ర ఊపుకుంటూ

ముసిముసి నవ్వులు నవ్వుకుంటూ.

000

(On a misty moisty morning అన్న పిల్లలపాట స్ఫూర్తి. ఆ పాటకీ ఈ కవితకీ భావసామ్యం లేదు)

(ఏప్రిల్ 2, 2018)

మన తరుసంపద

శిశిరం ఏతెంచిన ఓ సుముహూర్తాన

పండుటాకులు రాల్చుకున్న మహావృక్షం

ఇది నా అరణ్యం

పూర్వం  మునులు అరణ్యాలకు వెళ్లిపోయేవారు

నిత్యజీవితంలోని ఝంఝాటాలు తెంచుకు

నగరంలో కోలాహలం

నగరవీధులు పరిశుభ్రం చేసి కళ్లాపు చల్లి

రంగవల్లులు తీరిచి దిద్దుతున్నారు.

దిగులు

దేశం ఏమైయ్యేట్టు అని అడిగిన రచయిత కనిపిస్తే

ఈనాటి లోకంలో ఇమడలేని నేను

ఈనాటి లోకంలో నాకు చోటు లేదు.

లోకం గుండ్రం
నేను చదరం.
నాకు కోణాలున్నాయి
లోకానికి లేవు!! 😁

నామటుకు నాకు

నడక మిత్రసందర్శనం