ఒక ప్రశ్న అడగొచ్చా??

కొంతకాలంగా ఈ సంప్రదాయం నాకు అయోమయంగా ఉంటోంది.  అడగొచ్చా అడగొచ్చా అంటూ అడిగినప్పుడల్లా నాకో సందేహం

పేరు వ్యక్తిత్వానికి చిహ్నము!!

మనం పెట్టుకునే, లేదా, అమ్మా నాన్నా పెట్టినపేరులమీద  రెండు టపాలు రాసేను. ఇప్పుడు మరిన్ని కొత్త ఆలోచనలు వచ్చేయి. ముఖ్యంగా ఆడవారిపేర్లు గత మూడు దశాబ్దాలలోనూ ఎన్ని రకాలుగా

ఒక ముఖ్య ప్రకటన

ఈరోజు “ఊకదంపుడు” టపాకింద “Meyilu” (దొంగపేరు అని తెలుస్తూనే ఉంది) వ్యాఖ్య చూడకపోతే చూడండి. ఇది రెండోసారి  ఇలాటి వ్యాఖ్య రావడం.

ఊకదంపుడు …

కాలు విరిగిందా?

ఫరవాలేదులే. అదే నయమవుతుంది.

కల నిజమవుతుందా?

కాఫీ ఫిల్టరులో కాఫీపొడివేసి, వేణ్ణీళ్లు పోస్తూ ఆలోచిస్తున్నాను తెల్లవారుఝామున వచ్చిన కలగురించి. మామూలుగా నాకు కలలు రావు. వచ్చినవి పూర్తిగా జ్ఞాపకం ఉండవు. జ్ఞాపకం ఉన్నంతలో చెప్పకోడానికేం ఉండదు. కానీ ఈమధ్య తరుచూ ఎవరో ఒకరు కనిపిస్తున్నారు. మనం ఏమి ఆలోచిస్తూ పడుకుంటే అవే కలలొస్తాయంటారు. నాకు కనిపిస్తున్నవాళ్ళందరూ నేను “కలలోనైనా” తలుచుకోనివాళ్లే అక్షరాలా. ఒకరిద్దరయితే నాకు ఇష్టం కూడా లేదు. ఇప్పుడు లేరు కానీ ఉన్నప్పుడు వారిని కలవడం నాకేమంత ఆనందదాయకం కాలేదు. ఏదో మొక్కుబడిగా కలుసుకోడం, నాలుగుమాటలాడి అయిందనిపించుకు బయటపడడమే. అలాటిది 40 ఏళ్ళతరవాత మళ్ళీ ఇప్పుడు కలలో కనిపించడమేమిటని. వీళ్ళు ప్రత్యక్షమవడానికి నాకేమీ కారణం కనిపించలేదు. సరే కథకి కాళ్లేమిటి, ముంతకి చెవులేమిటి అంటారు. కలలూ అంతే అనుకుని ఊరుకున్నాను. కలలు నిజం కావని నాకు తెలుసు. కలలో నీళ్ళు కనిపిస్తే నిధి కనిపిస్తుంది అనేది మాఅమ్మ. నాకు కలలో అనేక జలప్రళయాలు కనిపించేయి కానీ నిధి ఎప్పుడూ తగల్లేదు. అంచేత కూడా కలలు నిజం కావని నమ్మేను.  అయితే పాములు కనిపిస్తే మంచిదేనట. సృజనాత్మకతకి చిహ్నంట. చందమామలో కథల్లో పిల్లవాడు చెట్టుకింద పడుకుని ఉండగా పాము వచ్చి పడగ పడితే, ఆ తరవాత రాజు కావడం చదివేను. కలలో పాము పడగ పడడితే కోటికి పడగెత్తుతాడని కూడా అంటారు. అలాగే తీరని కోరికలకీ, తట్టుకోలేని భయాలకీ కూడా చిహ్నం అంటారు. నాకు ఇవేవీ అర్థవంతమైనవిగా కనిపించలేదు. అంచేత నిద్రలో కల రావడం ఏదో సినిమా చూడడంలాటిదే అనే నిశ్చయానికొచ్చేను.

ఇంతకీ రాత్రి ఒచ్చిన కల కూడా నాకు మరొకరకంగా ఆశ్చర్యంగా ఉంది. ఈమధ్య నేను అట్టే దూరాలు వెళ్ళడం లేదు. ఇంటికి నాలుగుమైళ్ళలోపునే నాప్రయాణాలన్నీ. అసలు ఎక్కడికీ వెళ్లాలని కూడా అనుకోడం లేదు. మరి అలాటప్పుడు ఈ హైవేప్రయాణం ఏమిటి?

000

చాలాకాలం అయింది హైవే ఎక్కి. కనుచీకటి కమ్ముకుంటోంది చెవిలో రహస్యం ఊదుతున్నట్టు. ఎదురుగా పెద్ద ఇల్లు కనిపించింది పాతకాలపు మట్టిమిద్దెలా ఉంది. పరిచయమైన పరిసరాలు కాదు. బెరుగ్గా చుట్టూ చూస్తూ లోపలికడుగు పెట్టేను. అడ్డపంచెల్లో చుట్టముక్కల్తో, నీరుకావిరంగు చొక్కాలతో జనాలు తారట్లాడుతున్నారు నడవలో. ఓపక్క అయ్యరుహోటలులో కనిపించే బల్లలు నాలుగున్నాయి. ఓమోస్తరు పెద్దపల్లె కాబోలు. నావేపు చూసేడొకాయన చూసేరు ఎవర్నువ్వు అన్నట్టు.

దారి తప్పిను.

ఏఊరు

చెప్పేను.

అతను పక్కవాడిని చూసేడు నీకు తెలుసా అన్నట్టు.

తెలీదన్నట్టు తలూపేడు ఆపక్కవాడు.

నావేపు చూసి తెలీదన్నట్టు తలూపేడు.

నేను దిగులుగా చుట్టూ చూసేను.

ఎవరూ ఎప్పుడూ విన్నట్టు లేదు మాఊరిపేరు.

దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి బయటికొచ్చి అటూ ఇటూ చూసేను. మొండిధైర్యం వచ్చింది. సరే, భూమి గుండ్రంగా ఉంటుంది కనక ఎటు వెళ్ళినా ఏదో సమయంలో ఉన్నచోటికి రాకతప్పదు. నేను మాఊరు చేరకతప్పదు అనుకుని కారెక్కి మళ్లీ కొంతదూరం వెళ్లేను.

రోడ్డువార మరో ఇద్దరు కనిపించేసరికి మళ్లీ ఆశ. కారాపి, ఫలానాఊరికి దారి తెలుసా అనడిగేను. అందులో ఒకతను అటు అంటూ చూపేడు నేను వచ్చినదారినే.

ఆహా నేను అటు వెళ్ళవలసింది ఇటు వెళ్తున్నాన్నమాట అనుకుని రథం వెనక్కి తిప్పేను.

ఇంటిముందు కారాగింది.

000

కళ్లు తెరిచి చూస్తే కిటికిలోంచి చదరంత ఆకాశం తెలతెలబోతూ కనిపిస్తోంది. నెమ్మదిగా లేచి, మొహం కడుక్కుని వంటింటిలోకి వెళ్ళేను కాఫీ పెట్టుకోడానికి. కల?? నాకే నమ్మకం కుదరలేదు చాలాసేపు. అంత స్పష్టంగా ఉంది ఆ కల. పైగా మాఊరిపేరు ఖచ్చితంగా చెప్పేను కలలో కూడా.

అలా జరుగుతుందా? ఏమో? నాకెప్పుడూ కల ఇంత స్పష్టంగా మనోఫలకంమీద కనిపించలేదు.

000

కాఫీలాటి నిత్యకర్మలు ముగించుకుని, టీవీలో తాజావార్తలు, ముఖపుస్తకం సేవ పూర్తి చేసుకుని, ఈరోజు కార్యక్రమం ఏమిటా అని ఆలోచించుకున్నాను అలవాటు ప్రకారం. చాలాకాలంగా అనుకుంటున్నాను చిన్న సంచీ ఒకటి కొందాం అని. టార్గెట్‌లో దొరుకుతుందేమో అనుకుని బయల్దేరేను. అట్టే దూరం లేదు. పక్కవీధిలో నాలుగుమైళ్లు.

కలగురించే ఆలోచిస్తూ మైలున్నర వెళ్ళేనేమో ఈదారి కాదని అర్థమయిపోయింది. సరే పక్కవీధిలోకి వెళ్లి వెనక్కి తిరుగుదాం అనుకుని అటు వెళ్లేను. నాకు తెలిసేలోపున gated parking lotముందున్నాను. గేటు కాపరి ఆగమని సౌంజ్ఞ చేసి ఎక్కడికి అంది.

“దారి తప్పిపోయేను. వెనక్కితిరగడంకోసం ఇటొచ్చేను,” అన్నాను బుద్ధిగా.

“సరే వెనక్కి తిరుగు,” అని నాకు చెప్పి, అట్నుంచి,ఇట్నుంచి వస్తున్న రెండు కార్లు ఆపి, దారి చేసింది.

బతుకు జీవుడా అనుకుంటూ వెనుదిరిగేను. కల నిజమయిపోయింది! పైగా ఒక్క పూటలో!! తెల్లవారుఝామున వచ్చినకలలు సత్వరం నిజమవుతాంటారు. అది కూడా ఋజువైపోయింది.

ఏమో ఇన్నాళ్లు నిజం కాలేదు కానీ ఇప్పుడు శుక్రమహర్దశ ప్రవేశించిందేమో.  ఇలా అనుకోడం నాకు బాగుంది. ఆ హుషారులో ఈరాత్రి ఓ లక్ష కలిసొచ్చినట్టు కలొస్తే బాగుండు అనిపిస్తోంది. మరీ ఒక్క పూటలోనే నిజం కాకపోయినా ఫరవాలేదు. రెండు రోజులాగడానికి నాకేమీ బాధ లేదు.

000

ఇదంతా రాసేసి పోస్టు చేయబోతూ నాపాత రాత మరొకటి, కలలు నిజాలు (నిజానికి నా చిన్ననాటిది) గుర్తొచ్చింది. లింకు ఇదుగో

ఈలెక్కన చూసుకుంటే ఇవాళ నాకల నిజమైంది రెండోమారన్నమాట. హా. ఆనందమానందమాయే.

(జులై 28, 2017)

 

చిలిపి భాషలు

ఏెంటో మహారచయితల చమత్కారాలు అపురూపమయినట్టు మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పుకుంచారు కానీ ఏపేరు ప్రతిష్ఠలూ లేని అనామకులలో హాస్యానికి, చమత్కారబాషణలకీ  కొదువ లేదు. అలాటివారి కథలివి.

“నేను నీకు సాయము చేయవచ్చునా?”

(మనలో మనమాట 36)

కొత్తగా ఈదేశం వచ్చేక నేర్చుకున్న కొత్త నుడికారం ఇది, may I help you?

ఈవిషయంలో ఇప్పటికీ నాకు సంపూర్ణమైన అవగాహన లేదు. ఏ దుకాణంలో అడుగు పెట్టినా